به گزارش «خبرنامه دانشجویان ایران»؛ با تشکر و سپاس فراوان از شما عزیزان که ما را درک می‌کنید. تشکر از وزرایی که ماندند، آنهایی که رفتند و حتی آنهایی که مردند. ما عقلا و بزرگان اسرائیلی بعد از ۴۶۷ روز جنگیدن با انواع توپ و تانک و اسلحه و حتی چنگ و دندان در مقابل حماس ماندیم، زانو زدیم، خمیدیم اما نیفتادیم ولی با توجه به خوار و خفیف شدن ارتش یک جهان در مقابل دیدگان مردم دنیا آن هم در مقابله با یک عده که فکر می‌کنند دنیا همان باریکه‌ای بیش نیست، بر آن شدیم که درخواستی رسمی برای آتش‌بس به حماس بدهیم.
جنگجویان حماس خیلی لجباز و یکدنده و یک‌کلام هستند بنابراین مجبور شدیم واسطه‌ای جور کنیم تا آنان را پای میز مذاکره بکشاند. لازم به ذکر نیست چرا که خودمان می‌دانیم بمب‌های زیادی خرج نابودی آنها کرده بودیم ولی نتوانستیم بند تنبان‌شان را هم بگیریم. از طرفی ترامپ هم فرت و فرت زنگ می‌زد که «هیچ‌معلوم هست دارید چه غلطی می‌کنید پدرسوخته‌ها؟ یا پرچم سفید را بالا می‌برید یا با چوب همان پرچم آنچنان تنبیه‌تان کنم که در تاریخ بنویسند».
ما هم شروطی پیش پای حماس گذاشتیم تا نشان دهیم که برنده میدان شده‌ایم و حرص دل‌مان را هم خالی کرده باشیم. اما آنها معلوم نبود این درس‌ها را کجا خوانده و این مشق‌ها را کجا کرده‌اند که هر چه در چنته داشتیم رو کردیم ولی آنها بدلش را به ما زدند.
ما از یکی شنیدیم که سیاست فشار از بالا و چانه‌زنی از پایین خوب است و جواب می‌گیریم. پس تا می‌توانستیم از بالا بمب می‌انداختیم و در جلسات زانو می‌زدیم که پایین تر از آنها باشیم امیدواریم سیاست چانه‌زنی از پایین خوب و درست اجرا شده باشد. حماس نه با فشار نه با چانه‌زدن کوتاه نیامد و مثل یحیی سنوار روی صندلی قدرت نشسته بودند و ول‌کن قضیه نبودند. بنابراین به اجبار، زمین و توپ را به آنها دادیم تا به صلح مجبورشان کنیم.
حماس آنقدر بمب خورده بود که خودش شبیه بمب‌افکن شده بود. آنها فهمیده بودند که کم آورده‌ایم پس تا توانستند ما را با درخواست‌های‌شان بمباران کردند. حالا درست است که ما به این صلح نیاز داشتیم اما نمی‌خواستیم حماس فکر کند که بچه زرنگ است و پیروز میدان شده است بنابراین هر شرطی که گذاشتند فقط با قاطعیت گفتیم: چشم. البته این صلح دستاوردهای زیادی برای‌مان داشت مثلا اینکه فهمیدیم سربازان حماس مانند کمک‌های آمریکا به ما تمام نمی‌شوند.
دیگر اینکه ما فهمیدیم فلسطینی‌ها بدون آب و غذا نمی‌میرند و حتی تکثیر هم می‌شوند بنابراین اگر دوباره جانی در بدن‌مان و سربازی در پایگاه‌های‌مان مانده بود و البته آمریکا هم مالیات‌های بیشتری از مردمش گرفته بود تا خرج‌مان کند، پیروز می‌شویم.
ولی چه خوب شد که صلح کردیم. چون اگر چند روز دیگر ادامه دار میشد مجبور بودیم بن‌گویر و لائیر لاپید را هم به جنگ بفرستیم. ما عقلای اسرائیلی با این بیانیه خواستیم از همه تشکر کنیم که توانستند حماس را مجبور کنند از تونل‌های‌شان بیرون بیایند. هر چند برای جشن پیروزی باشد.
این صلح حاصل عقل جمعی ما بزرگان قوم یهود است. از اینکه توانستیم سایه جنگ را از سرتان برداریم از خودمان تشکر می‌کنیم. از ترامپ هم ممنونیم که با توپ و تشرهایش ما را به سمت صلح کشاند. ما چون وسط معرکه بودیم و داغ بودیم نمی‌فهمیدیم که حماس دارد نسل‌مان را منقرض می‌کند.
